Czas odpuścić.... sobie!
Zwykłam mówić, że jestem Mistrzynią „międzyczasu” – bo większość z moich zadań wykonuję dokładnie w ten sposób. Wyrabiam ciasto na chleb podczas spotkania na zoomie, w tym samym momencie wyprawiając dziecko do szkoły, strofując psa i robiąc notatki. Czasem żartuję, że potrzebowałabym ze trzy życia, żeby zrobić wszystko to, co bym chciała. Chociaż gdybym zastanowiła się głębiej – może to wcale nie jest żart?
Wchodzimy w życie z głową pełną wielkich marzeń, doniosłych ideałów, pomysłów na biznes życia – i to jest piękne! Rzucamy się w wir życia, planujemy, wielkimi literami zapisujemy swoje wielkie cele, pracujemy dniami i nocami…
„Nieważne ile razy upadasz – ważne ile razy się podnosisz” – głoszą popularne teksty motywacyjne. I chociaż to prawda, i chociaż jest w tym mądrość – czy dajemy sobie przestrzeń do tego, aby zastanowić się, czy przypadkiem jak Don Kichot nie walczymy z wiartakami?
Coraz częściej czytam o tym, że ludzie się wypalają zawodowo, odpuszczają sobie relacje, rozpadają się rodziny. Czy to przypadkiem nie jest tak, że poświęcając wszystko w dążeniu do obranego sobie celu, nie mamy już kompletnie sił na to, żeby pracować nad relacjami z najbliższymi, rodziną którą stworzyliśmy?
Nic dobrego nie dzieje się samo. Wszystko, co dobre, wymaga włożenia konkretnej, ciężko wykonanej pracy, planowania, skoncentrowania, głębokiej uważności.
Chciałabym Ciebie (i również siebie) zachęcić do szczerej refleksji nad tym, czy na pewno wszystkie cele, do których dążymy, są tego warte? Czy warto poświęć na nie swoje życie – jedyne, które mamy?
Myślę, że czas odpuścić – przede wszystkim sobie. Potraktować siebie i swoje życie z pełnią wyrozumiałości, łagodności i dobroci. Wybaczyć sobie, że nie wszystko, na czym nam zależało, uda się zrealizować. Czasem życie zwyczajnie jest za krótkie, poza tym nie wszystko da się zrobić bez odpowiedniego wsparcia. Tak po prostu jest...
Zachęcam do tego, aby spojrzeć w tył – i docenić samych siebie za ten cały trud, ogromny wysiłek, poświęcony czas. Zauważyć, ile rzeczy udało się zrobić, jak bardzo byliśmy wytrwali, kreatywni, twórczy, pomysłowi. Ile udało się problemów rozwiązać – nawet gdy wszystko było przeciw! Ile razy podnosiliśmy się, raz za razem, dzień za dniem, miesiąc za miesiącem, rok za rokiem. Mnóstwo tego, prawda?
Myślę, że potrzeba wiele mądrości i odwagi, aby pozwolić sobie odpuścić tematy, które nie okazały się warte tego, aby oddać za nie całe swoje życie.
I sobie szczerze, z całego serca wybaczyć.
Wiesz, dlaczego do tak bardzo ważne? Bo nie da się naprawdę wybaczyć innym, jeśli nie wybaczysz najpierw samemu sobie. Jeśli nie potrafisz potraktować siebie z pełnią wyrozumiałości, łagodności i dobroci – nie będziesz umiał dać tego nikomu innemu.
O autorze
O sobie mówi: „Matka Polka” – żona, matka trzech dorastających synów – wielka zwolenniczka świadomego rodzicielstwa.
Kobieta wielu pasji, zafascynowana naturą, oraz pięknem i mądrością Bożego Stworzenia, odkrywanymi podczas codziennych zajęć.
Mistrzyni „międzyczasu” – hoduje zwierzęta, prowadzi uprawy permakulturowe, piecze chleby na zakwasie, tworzy mydła naturalne, oraz dziesiątki różnych przetworów, zaangażowana w służbę w lokalnej Społeczności Chrześcijańskiej, społecznik z głębokiego przekonania.
Swoje życie i wszystko, w co się angażuje, opiera o Słowo Boże, z każdym rokiem bardziej świadoma tego, że bez Boga nic nie może uczynić (J. 15:5)Pokaż mniej
